شایع ترین عفونت غیر ویروسی مقاربتی در جهان است که شیوع بالایی دارد. نام بیمار از انگلی که مولد بیماری می‌باشد یعنی تریکوموناس واژینالیس گرفته شده است. اکثر افرادی که مبتلا به این انگل می‌شوند هیچ گونه علائم خاصی ندارند و همین مشکل منجر به پخش و شیوع بیشتر این بیماری بین شرکای جنسی می‌شود.بنابراین با توجه به شیوع بالای این عفونت در ادامه مقاله توضیحات مختصری در مورد این بیماری بیان خواهیم کرد.
تقریباً 30 درصد از افرادی که مبتلا به این عفونت می‌شوند ممکن است دچار علائم بالینی شوند و 70 درصد بدون علامت باقی می‌مانند. دلیل اینکه چرا برخی از افراد دچار علائم می‌شوند و برخی دیگر بدون علامت باقی می‌مانند ناشناخته باقی مانده است.
بیش تر بخوانید => سرطان آلت تناسلی در مردان
علائم تریکومونیازیس
علائم معممولاً 5 تا 28 روز پس از تماس با انگل شروع می شود. میزان بروز علائم در خانم‌ها بیشتر از آقایان می‌باشد.
علائم تریکومونیازیس در آقایان عبارت است از:
- ترشحات کف مانند از آلت تناسلی
- سوزش پس از انزال
- درد در هنگام ادرار
- خارش و تحریک در قسمت داخلی آلت تناسلی
علائم تریکومونیازیس در خانم ها
- ترشحات رقیق به رنگ سفید، زرد و یا سبز که گاهی به شکل کف آلود می‌باشند، این ترشحات دارای بوی بدی می‌باشند.
- تحریک و درد در اطراف دهانه واژن
- قرمزی و یا کبود شدن ناحیه تناسلی
- احساس درد در هنگام مقاربت و یا ادرار کردن
علل ایجاد تریکومونیازیس
همان طور که در ابتدای مقاله اشاره شد عامل ایجاد کننده بیماری انگلی کوچک به نام تریکوموناس واژینالیس می‌باشد، این انگل می‌تواند از طریق تماس‌های جنسی زیر منتقل شود:
- رابطه جنسی واژینال
- رابطه جنسی مقعدی
- رابطه جنسی دهانی
- لمس دستگاه تناسلی (در برخی مواقع فقط با لمس ناحیه تناسلی و بدون اینکه هیچ گونه انزالی وجود داشته باشد انگل می‌تواند منتقل شود)
برخلاف تصور عموم این انگل از طریق مصرف غذا و نوشیدنی مشترک، بوسیدن، گرفتن دست و یا سایر تماس‌های غیرجنسی منتقل نمی‌شود.
تریکومونیازیس علاوه بر اندام تناسلی می‌تواند مقعد، دهان و یا دست را نیز آلوده نماید.
عوامل خطر ابتلا به تریکومونیازیس
تریکومونیازیس می‌تواند تمام افرادی که رابطه جنسی فعال دارند را درگیر نماید اما همان طور که پیشتر اشاره شد خانم‌ها بیشتر از آقایان در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
مواردی که احتمال ابتلا به تریکومونیازیس را افزایش می‌دهد عبارتند از:
- عدم استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی
- داشتن شرکاء جنسی متعدد
بیش تر بخوانید => سوزش هنگام ادرار
تشخیص بیماری تریکومونیازیس
- انجام معاینات فیزیکی: برای خانم‌ها این معاینه شامل معاینات لگن و تهیه نمونه‌هایی از ترشحات واژن با سواب پنبه‌ای می‌باشد.
- تهیه و ارسال نمونه‌هایی از ترشحات واژن و یا آلت تناسلی به آزمایشگاه‌های میکروبی
افرادی که مبتلا به تریکومونیازیس هستند ممکن است به سایر عفونت‌های منتقله از راه تماس جنسی نیز ابتلا داشته باشند بنابراین آزمایش‌هایی نیز جهت بررسی سایر بیماری‌های منتقله از راه تماس جنسی ممکن است درخواست شود.
درمان تریکومونیازیس
پس از تشخیص بیماری درمان با استفاده از داروهای آنتی بیوتیک شروع می‌شود. در صورت عدم درمان این عفونت می‌تواند تا ماه‌ها و گاهی سال‌ها در بدن شما باقی بماند و در تمام مدتی که آلوده به این انگل هستید می‌توانید آن را به شرکای جنسی خود منتقل نمائيد.
در مراحل درمان علاوه بر شما تمام شرکای جنسی شما نیز باید از بیماری خود آگاه شوند و تحت درمان قرار بگیرند در غیر این صورت احتمال عود بیماری و ابتلا مجدد به تریکومونیازیس در شما وجود دارد.
داروهای که برای درمان استفاده می‌شود شامل مترونیدازول یا تینیدازول می‌باشد. این داروها باید به مدت حداقل 1 هفته مصرف شوند، در طی دوران مصرف دارو از هرگونه رابطه جنسی بپرهیزید.
پس از 3 ماه جهت معاینه‌ی مجدد به پزشک خود مراجعه نمائید تا اطمینان حاصل نمائید که عفونت به طور کامل از بدن شما پاک شده است.
نکاتی که حین مصرف داروها باید رعایت نمائید:
- در دوره‌ای که دارو مصرف می نمائيد از مصرف نوشیدنی‌های الکلی خودداری نمائيد.
- با مصرف دارو ممکن است علائمی مانند سوزش معده و یا طعم فلز در دهان داشته باشید که به مرور برطرف می‌شود.
جلوگیری از ابتلا به تریکومونیازیس
در صورتی که از لحاظ جنسی فعال می‌باشید جهت حفاظت خود و شریک جنسی خود لازم است نکات زیر را رعایت نمائید:
- در هنگام هر نوع رابطه جنسی از کاندوم استفاده نمائيد.
- هر زمانی که بیماری خود اطلاع یافتید تا زمان بهبود و پایان دوره‌ی درمان از رابطه جنسی پرهیز نمائيد و به شریک جنسی فعلی و پیشین خود اطلاع دهید تا جهت درمان اقدامات لازم را انجام دهند، بدین صورت می‌توانید زنجیره‌ی انتقال بیماری را قطع نمائید.
- تعداد شرکای جنسی خود را کاهش دهید و تک همسری را انتخاب نمائید.
عارضه بیماری تریکومونیازیس
در صورت عدم درمان، تریکومونیازیس می‌تواند احتمال ابتلا به بیماری ایدز را برای افرادی که در معرض این ویروس قرار گرفته‌اند افزایش بدهد.